Η ψυχοσωματική σου υγεία θέλει πράξεις φροντίδας
Νομίζω οτι σε αυτό το κείμενο θα αναγνωρίσεις σε πολλά σημεία τον εαυτό σου.
Το να φροντίζουμε την σκέψη, το σώμα και την ψυχή μας, μου θυμίζει το ολοκαίνουργιο αυτοκίνητό σου. Δούλεψες πολύ, το ονειρεύτηκες πολλές φορές και τελικά το αγόρασες.
Φυσικά φρόντιζες να μην πέσει ούτε σκόνη πάνω του. Έφτιαξες ένα γκαράζ με αρκετά εξοδα για να το φυλάξεις. Βεβαίως και έπρεπε για να μπει κάποιος μέσα να είναι χωρίς λάσπες και να μην τρώει μέσα σε αυτό.
Ένα Σάββατο που πηγες Super Market και το άφησες στο ανοικτό πάρκινγκ, γύρισες μετά από μισή ώρα και το βρήκες ... γρατσουνισμένο στον προφυλακτήρα. "Δεν είναι δυνατόν" είπες... Φρίκαρες. Με την άκρη της ζακέτας σου ξεκίνησες να το καθαρίζεις για να δείς τι έγινε και μετά πήγες και αγόρασες την πιο ακριβή αλοιφή για να αφαιρέσεις την γρατσουνιά... "Γαμώτο" σκεφτόσουν γιατί σε εμένα.
Μετά από λίγες ημέρες, μετά από έναν αγώνα Beach Volley το βρήκες χτυπημένο! Ναι, αυτήν την φορά δεν θα το διόρθωνες με μια αλοιφή. Άρχισες να φωνάζεις και να απειλείς οτι αν βρείς όποιον το έκανε θα τον "λιώσεις". Το ολοκαίνουργο αυτοκίνητό σου ήταν αρκετά τρακαρισμένο, στο μπροστινό φτερό αριστερά. Στην πλευρά που έβλεπες κάθε πρωί που έμπαινες μέσα. Δεν είχες αρκετά χρήματα για επισκευή, αλλά ζήτησες βοήθεια από εναν φίλο και σε δάνεισε. Αναζήτησες τον καλύτερο φανοπειό για να το πας και τον βρήκες. Στο έκανε καινούργιο...
Σε μερικές μέρες πήγες να ανέβεις ένα κράσπεδο και χτύπησες την ζάντα σου, όμως δεν είχες χρήματα να το φτιάξεις αυτην την φορά. Είπες "άσε και μαζί με κάτι άλλο αργότερα τα φτιάχνεις μαζί...
Οι γρατσουνιές και τα μικροχτυπήματα πλήθαιναν. Άρχισε να μένει και άπλυτο τα Σαββατοκύριακα. Ποιος προλαβαίνει τώρα να ασχολείται με πλύσιμο και φτιαξίματα, άσε που κοστίζουν αρκετά... όλα μαζί κάποια στιγμη. Άρχισαν και οι χωματόδρομοι, τα φορτώματα και κανένα κουλούρι ή σάντουϊτς επιτρεπόταν πια.
Το δικό σου , το ολοκαίνουργιο, πολύτιμο αυτοκίνητο, είχε καταντήσει βρώμικο και γεμάτο μικροχτυπήματα. Η απόφαση να το φτιάξεις, μετά από χρόνια, ήταν στην άκρη του μυαλού σου ... Η αναβλητικότητα το έκανε χειρότερο και το απομάκρυνε από τα σχέδια σου. "Ασε που τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι ετσι" είπες. "Στην τελική , στο τέλος με συμφέρει να το δώσω και να συμπληρώσω λίγα χρήματα να πάρω ένα άλλο."
Για σκέψου όμως... Μήπως δεν μιλάμε για το αυτοκίνητό σου, αλλά για την ίδια σου την υγεία και ψυχοσωματική εμφάνιση;
Μην την αφήσεις όπως το αυτοκίνητό σου, κάνε πράξεις κάθε μέρα για να την κρατάς καινούργια και σε καλή κατάσταση.
Αυτήν δεν μπορείς να την πουλήσεις και να "αγοράσεις' καινούργια.. Θα ζήσεις για πάντα μαζί της... Όλο πιο δύσκολα... όλο πιο άχαρα!
Ξεκίνα λοιπόν...